رابطه متقابل ورزش و اقتصاد
عقیده غالب در بین مردم بعضی از جوامع نگریستن به ورزش به مانند یک کالای مصرفی است و از اهمیت آن در تولید و رشد و توسعه اقتصادی و توزیع بهتر درآمدها غافل‌اند.
هر چند پرداختن به ورزش نیازمند به هزینه‌های بالای زیربنایی است ولی این هزینه‌ها را نمی‌توان در کنار مخارج و هزینه‌های مصرفی قرار داد.
امروزه به همان نسبت که درآمدهای ملی صرف ورزش میشود در بعضی از رشته‌های ورزشی در کوتاه مدت و در بعضی از دیگر رشته‌های ورزشی در درازمدت میتوان میزان برگشت سرمایه را به صورت مستقیم و غیرمستقیم مشاهده نمود.
به دنبال سرمایه‌گذاری در ورزش میزان اشتغال مستقیم و غیرمستقیم افزایش می‌یابد و در کنار آن امکان جذب درآمد از طریق برگزاری مسابقات بین‌المللی، جذب گردشگران و سطح سلامت و بهداشت جسمی و روانی جامعه افزایش می‌یابد.
مانع اصلی در روند سرمایه‌گذاری در بخش ورزش کشورها عدم رؤیت منافع قابل برگشت حاصل از این سرمایه‌گذاری به صورت مستقیم میباشد. در حالی که نگرش مثبت به ورزش و امور جنبی آن سودهای سرشاری را به طور مستقیم و غیرمستقیم در آینده نصیب آنان می‌نماید.
وجود نگرش مثبت در جوامع پیشرفته نسبت به ورزش، سبب سرمایه‌گذاری در امر ورزش به منظور بالا بردن سطح سلامت و تندرستی و تأثیر بر افزایش سطح بهره‌وری در تولید گشته و همین امر سبب شده که رفته رفته بیشتر کشورهایی که قبلاً توجه آنچنانی به آن نشان نمی‌دادند سهمی رو به افزایش، برای سرمایه‌گذاری در امور ورزشی قایل شوند.
چنان که بودجه تربیت بدنی و ورزش در کشورهای توسعه یافته یا بعضی از کشورهای در حال توسعه با سرعت بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است. چرا که این گونه کشورها به تأثیرات درازمدت ورزش از لحاظ رشد و توسعه اقتصاد ملی واقف گشته‌اند.
ورزش یک سرمایه‌گذاری درازمدت است که اثر آن در رشد و توسعه معلوم و محرز است. سرمایه‌گذاری در ورزش از جمله سرمایه‌گذاری‌هایی است که دارای دوران باروری هم کوتاه مدت و هم درازمدت میباشد. که با پرداختن به آن میتوان نتایج اجتماعی فرهنگی و نتایج اقتصادی شایان توجهی را به دست آورد و در تأمین نیازهای جامعه و رفاه ملی کوشید.
اثرات اقتصادی ورزش
برای رویدادهای ورزشی که در درون جوامع مختلف به وقوع می‌پیوندد دو نوع سرمایه‌گذاری توسط جامعه انجام می‌گیرد:
الف) سرمایه‌گذاری که جامعه با به کارگیری مالیات‌های عمومی در این زمینه انجام میدهد و انتظار دارد که رویدادهای ورزشی توجه تماشاگران و گردشگران ورزشی زیادی را به جامعه و اجتماع آنها جلب نموده و با ورود این ملاقات‌کنندگان رونق تجاری بیشتری در جامعه ایجاد گردد، مانند کره و ژاپن علی‌رغم آن که تا قبل از برگزاری مسابقات جام جهانی فوتبال 2002 با رکود نسبی اقتصادی و کاهش درآمدهای ملی مواجه شده بودند برای هر چه باشکوه‌تر برگزار شدن این دوره مسابقات حدود 10 میلیارد دلار(حدود نیمی از درآمد آن سال ایران) برای احداث و نوسازی ورزشگاه‌ها، جاده‌ها، پل‌ها، هتل‌ها، مراکز تفریحی، اقامتی، توریستی و تأمین امنیت هزینه کردند.»(رومه ایران 7)
با برگزاری این مسابقات رکود نسبی حاکم بر اقتصاد ژاپن و کره از بین رفت و رونق اقتصادی دوباره به این کشورها بازگشت و طبق برآورد دولت کره جنوبی سود حاصل از برگزاری این مسابقات در این کشور از شروع تا پایان برگزاری مسابقات از ورود تماشاگران و توریست‌های طرفدار فوتبال تا فروش کالاها و غیره، بالغ بر بیست میلیارد دلار(بیش از درآمد کشور ایران در آن سال) برای کشور کره جنوبی سود دربرداشته است.
پس هدف از هزینه مالیات‌ها برای برگزاری وقایع ورزشی کسب درآمد و ثروت جدید و کسب اعتبار و حیثیت جهانی میباشد. که انتظار دارند در آینده نه چندان دور لااقل کسب کنند.
ب) سرمایه‌گذاری نوع دیگری برای رویدادهای ورزشی سرمایه‌گذاری خصوصی است که هدف از این نوع سرمایه‌گذاری کسب سودهای آنی و منافع کوتاه مدت میباشد که تأثیر مهمی در جامعه برجای نمی‌گذارد.
● مولفه های توسعه ورزش قهرمانی
▪ زیرفرایندهای نرم افزاری
۱) توسعه نهادهای مرتبط با ورزش قهرمانی (مانند باشگاهها؛شهرداریهاوغیره.
۲) توسعه منابع انسانی(مربی؛ورزشکار ؛داور؛تماشاگر؛مدیر ورزشی؛پزشکی ورزشی(
۳) توسعه مدیریت واستراتژی
۴) توسعه حمایتی از مربیان وورزشکاران
۵) توسعه فرهنگ ورزش قهرمانی
۶) توسعه علمی وپژوهشی
۷) توسعه استانداردهاو ارزیابی
۸) توسعه وجذب منابع مالی مورد نیاز
۹) توسعه همه جانبه آموزش
۱۰) توسعه آمار واطلاعات
● زیر فرایندهای سخت افزاری
۱) توسعه امکانات وزیرساختهای ورزشی استاندارد
۲) توسعه تجهیزات مدرن ورزشی
همانگونه که میدانید عدم وجود یک نظام صحیح مهندسی ورزشی در کشورباعث شده است که اکثر طرحهای ورزشی غیر استاندارد واساسا" از معماریهای بسیار ضعیف و بی روح برخوردار باشد برای روشن نمودن این موضوع اذعان میگردد؛وجود تنها یک استخر استاندارد برای انجام ورزش شیرجه که یکی از رشته های پایه ومدال آور المپیکی است؛ اشاره نمود.
● تعاریف
▪ ورزش قهرمانی:
مطابق تعاریف بین المللی به ورزشهای رقابتی وسازمان یافته که ورزشکاران ماهر برای کسب عناوین قهرمانی که بالاترین مدارج کسب عنوان ورزشی محسوب میگردد اطلاق میشود.
▪ ورزشکار قهرمان:
ورزشکاری است که با استانداردهای تعیین شده توسط سازمان های ورزشی برای کسب رتبه های قهرمانی در مسابقات رسمی شرکت می کند.
▪ قهرمان:
ورزشکاری که در مسابقات رسمی یکی از رتبه های اول تاسوم را کسب کند.
▪ مربی ورزش قهرمانی:
فردی است که مهارت های لازم برای آموزش وپرورش قهرمان را دارد.
▪ مسابقه ورزشی:
به رقابتهای منظم و سازمان یافته که زیر نظر قوانین ومقررات فدراسیون های جهانی آن رشته برگزار میگردد گویند.
▪ بازیهای المپیک:
بزرگترین سطح مسابقات ورزش قهرمانی که هر چهار سال یک بار در جهان برگزار میگردد گویند.
▪ بازیهای آسیایی:
بزرگترین رویداد ورزش قهرمانی که در سطح ورزش آسیا هر چهار سال یک بار برگزار میگردد گویند.
ورزشهای شبه حرفه‌ای و ورزشهای حرفه‌ای
هادی صادقیان
ورزش حرفه‌ای را میتوان به دو بخش حرفه‌ای و شبه حرفه‌ای تقسیم‌بندی نمود. وقتی از ورزش حرفه‌ای صحبت می‌کنیم منظور فعالیتهای ورزشی هستند که برای افراد درگیر در آن حمایت مالی را به دنبال می‌آورد.
ولی در بسیاری از موارد ورزش حرفه‌ای و شبه حرفه‌ای را نمی‌توان از هم مجزا نمود و در عمل جدا کردن آنها به طور واقعی امکان پذیر نیست. زیرا در بسیاری از موارد ورزش حرفه‌ای و شبه‌حرفه‌ای ممکن است یکسان تلقی شده و از چند نوع حمایت مالی برخوردار گردند.
این حمایتهای مالی از ورزشهای شبه حرفه‌ای (عملاً آماتور) و حرفه‌ای را میتوان به چند دسته تقسیم نمود. ورزش شبه حرفه‌ای را که بر طبق قواعد حرفه‌ای‌گری نمی‌توان دارای مشروعیت دانست از چهار نوع حمایت مالی برخوردار می‌گردند. ورزشهای حرفه‌ای را نیز به لحاظ حمایت منابع مالی میتوان به پنج دسته تقسیم نمود.
منابع حمایت مالی از ورزشهای شبه حرفه‌ای
1) اولین نوع حمایت مالی از ورزشهای شبه حرفه‌ای، شامل اشخاص غیرحرفه‌ای میگردد که اسماً حرفه‌ای‌اند که توسط دولت، ارتش، نظام ی، سرویسهای شهری مورد حمایت قرار می‌گیرند، نمونه این نوع ورزشکاران در شوروی سابق یا کشورهای جهان سوم وجود داشته یا دارند.
2) دومین نوع حمایت مالی از ورزشهای شبه حرفه‌ای شامل اشخاص ورزشکاری است که با شاغل شدن در شرکتهای صنعتی و تجاری مورد حمایت مالی قرار می‌گیرند ولی عملاً افراد در این شرکتها مسئولیتی نداشته و فقط به امر ورزش در شرکتها پرداخته و به نوعی به مفت‌خوری عادت کرده‌اند.
3) نوع سوم حمایت مالی از ورزشکاران شبه حرفه‌ای شامل ورزشکارانی است که با کمک هزینه مراکز علمی و دانشگاهی، به عنوان تیم دانشگاهی مشغول به فعالیت‌اند. (مانند تیمهای دانشگاههای دولتی و خصوصی)
4) نوع چهارم حمایت مالی از ورزشکاران به ظاهر حرفه‌ای دربرگیرنده کسانی است که کمک خرج روزانه زندگی خود را از طریق ورزش و با حمایتهای مالی رسانه‌های جمعی، افراد تاجر، یا درآمدهای ناشی از فعالیتهای تبلیغاتی خود به دست می‌آورند.
گونه‌های مختلف حمایت مالی از ورزشهای حرفه‌ای
1) نوع اول حمایت مالی از ورزشکاران یا تیمهای حرفه‌ای از طرف سرمایه‌داران انجام می‌گیرد مانند حمایتهای مالی از تیمهای حرفه‌ای فوتبال یا دیگر رشته‌های ورزشی.
2) نوع دوم حمایت مالی از ورزشکاران یا تیمهای حرفه‌ای از طریق ورودیه افراد به اماکن ورزشی تأمین میگردد.
3) نوع سوم حمایت مالی از ورزشکاران یا تیمهای حرفه‌ای توسط تماشاگران و طرفداران پر و پا قرص آنها تأمین میگردد.
4) نوع چهارم حمایت مالی از تیم‌ها یا ورزشکاران حرفه‌ای از طریق تبلیغات تجاری و صنعتی که این‌گونه تیم‌ها برای شرکتها و مراکز صنعتی انجام می‌دهند، به دست می‌آید و از طریق آنها به تأمین منابع مالی خود می‌پردازند.
5) نوع دیگر از حمایت مالی از ورزشکاران یا تیمهای حرفه‌ای از طریق حق پخشی که به وسیله رسانه‌های گروهی برای پوشش مسابقات این افراد یا تیم‌ها به آنها پرداخت میشود، تأمین میگردد. باید اذعان نمود که نوع حمایت مالی در جوامع مختلف از تیمهای حرفه‌ای یا به ظاهر حرفه‌ای متفاوت میباشد و نمی‌توان دقیقاً الگوی فوق را در مورد آنها به کار برد، زیرا الگوی ارائه شده نسبی است.
ورزش حرفه‌ای در بسیاری از جوامع به یک صنعت پررونق تبدیل شده است و از زیر سلطه حمایتی بسیاری از دولتها خارج گردیده است. مگر در معدود کشورهای جهان سوم که بیشترین حمایت مالی از ورزشهای فاقد کارآیی و درخشش در سطح ملی و جهانی به عمل می‌آورند. این روند در بسیاری از نقاط جهان بخصوص در سطح حرفه‌ای منسوخ شده است و بیشترین حمایت مالی دولتها در گسترش ورزش همگانی به عمل می‌آید.
نگاهی به ورزش حرفه ای
هادی صادقیان
اهمیت روز افزون وجاذبیت های ورزشی در دنیای مدرن امروز همه وهمه باعث توجه بیشتر به ورزش قهرمانی شده است در دنیای مدرن ورزش این توجهات بیشتر دیده میشود تا جائیکه برای رسیدن به قهرمانی برنامه های حمایتی فراوانی برای ورزشکاران ومربیان وهمه دست اندر کاران ورزش قهرمانی ارائه میشود این برنامه ها با توجه به شرایط اقتصادی کشورها ونوع رشته ورزشی متفاوت است بطور مثال شناگر مطرح آمریکایی مایکل فلیس برای کسب شش مدال طلا در المپیک از طرف شرکت speedo شش میلیون دلاردریافت می کند ولی یک ورزشکار رشته فوتبال آمریکایی در باشگاه خود با عقد قراردادمالی تامیین میشود. حال این فرایند توجه بیشتر به ورزشکاران در کشور ما ایران تحت عنوان ورزش حرفه ای شناخته میشود که این خودبرای بررسی بیشترجای تعمل دارد.
در دنیا امروز ورزش یک صنعت است و برای کسب موفقیت بیشتر وسریع نیاز به فراهم نمودن امکانات ومنابع بیشتر میباشد واین امر میسر نمیشود مگر با ایجاد یک ساختار مناسب ورزشی.در کانادا برای مربیان وورزشکارانی که در ورزش قهرمانی حضور دارند کمیته ملی المپیک وورزش کانادا خدمات ذیل را ارائه میدهد:
▪ تامیین بورس تحصیلی
▪ فراهم نمودن برنامه ریزی شغلی
▪ آموزش مهارتهای زندگی
▪ فراهم نمودن فرصتهای توسعه برای مربیان وورزشکاران
▪ حمایت از نیازمندیهای زندگی
▪ پرداخت مالی ماهیانه برای کاهش فشارهای مالی
▪ برنامه مساعدت به ورزشکاران مستعد
▪ حمایتهای علمی
▪ حمایتهای پزشکی
▪ دسترسی به مربیان ماهر
▪ معافیتهای نظام وظیفه ای
حال شرایط ورزشکاران قهرمان ایرانی را میتوان مورد بررسی قرار داد:
▪ لغو معافیت سرباز قهرمان
▪ عدم صدور برگه خروج از کشور جهت ورزشکاران قهرمان که برای مسابقات اعزام میشوند در خیلی از موارد.
▪ فقدان وجود چشم انداز شغلی برای ورزشکاران
▪ عدم حمایت مالی از ورزشکاران قهرمان جزدررشته های ورزشی فوتبال؛بسکتبال؛والیبال؛کشتی
▪ عدم حمایتهای پزشکی مناسب
▪ فقدان سیستم مشاوره
"همه موارد فوق باعث این موضوع شده است که میزان مشارکت در ورزش قهرمانی در کشورهای مبنا بسیار بالاتر از ایران باشد ."
"در ایران از هر صد نفر تنها۲۵/۲ نفر در ورزش قهرمانی شرکت می کنند درحالی که این شاخص در اسکاتلند ۲۳ ودر استرالیاوکانادادر حدود۱۲ درصد است."
بطورکلی برای رشد وتوسعه ورزش قهرمانی نیاز به تغییر واژه ها نیست چراکه با توجه به دیدگاه کارشناسی؛ به دو نوع تقسیم بندی ورزش (همگانی وقهرمانی) وتوجه به این نکته که اصولا" حرفه ای گرایی نوعی دیدگاه در زیرساختهای ورزش میباشد جایگزینی واژه حرفه ای بجای ورزش قهرمانی اساسا" تغییری را در شرایط موجود ورزش کشور ایجاد نمیکند. لذا پیشنهاد میگردد همانند کشورهای صاحب عنوان درمسیرتوسعه ورزش قهرمانی نگاه حرفه ای به زیرساختهای ورزش قهرمانی داشته باشیم که در ذیل به این زیر ساختها اشاره میشود:
▪ نگاه حرفه ای به ورزشکارقهرمان
▪ نگاه حرفه ای به مدیریت ورزشی
▪ نگاه حرفه ای به مربیان وکادر سرپرستی
▪ نگاه حرفه ای به مقوله استعدادیابی وشناسایی نخبگان ورزشی
▪ نگاه حرفه ای به مسابقات قهرمانی
▪ نگاه حرفه ای به اعزام تیمهای ورزشی به اردوها ومسابقات داخلی وبرون مرزی
▪ نگاه حرفه ای به تماشاگران
▪ نگاه حرفه ای به مقوله آموزش
▪ نگاه حرفه ای به ساخت وسازهای ورزشی
▪ نگاه حرفه ای به تجهیزتیمهای ورزشی
▪ نگاه حرفه ای به جذب اسپانسر
▪ نگاه حرفه ای به باشگاهداری
▪ نگاه حرفه ای به پخش تلویزیونی
▪ نگاه حرفه ای به علوم تربیت بدنی
توسعه و ساماندهی ورزش همگانی
هادی صادقیان
ورزش همگانی جزء ورزشهای آماتوری محسوب گردیده و اهداف آن صرفا سلامتی افراد وشادابی جا معه بوده وضمنا انگیزه درآمدزائی مستقیم در آن وجود ندارد و پدیده ای است که اقشار مختلف مردم اعم از کارمند –کارگر در سطوح وصنوف مختلف-بازاری-هنرمند-صنعتگر نظامی وانتظامی -دانش آموز و دانشجو -کشاورز وروستایی--پزشکان ،اساتید دانشگاهها و فرهنگیان –مرفهین وفقیران جامعه در کلیه سطوح سنی و تفکیک جنسیتی زن ومرد بصورت داوطلبانه و عشق و علاقه شخصی به صورت فردی و جمعی به ورزش همگانی در منازل ، اماکن مختلف ورزشی ،کوه ودشت و … در رشته های مختلف ورزشی به صورت مستمر و برنامه ریزی شده به آن می پردازند.
رشته ها و فعالیتهای ورزش آماتور عموما ” به دو گروه همگانی و قهرمانی تقسیم بندی شده اند . ورزش های همگانی به ورزشهایی گفته میشود که هدف از آن صرفا”سلامتی بوده و کلیه اقشار و شهروندان در کلیه سطوح سنی و جنسی و به فراخور استعداد،علاقه وآمادگی جسمانی به آن می پردازند ولی پرداختن به ورزش قهرمانی ، استعداد روحی و روانی خاصی را می طلبد.ورزش همگانی شامل اکثر رشته های ورزشی فدراسیونهای ورزشی کشور می شود لیکن مدیریت اجرائی شبکه ورزش همگانی بسیار گسترده و پیچیده است و به همین دلیل در اکثر کشورهای موفق در امر توسعه پایدار ورزش همگانی ، مدیریت اجرائی شبکه ورزش همگانی را به هئیتهای ورزشی ، موسسات عمومی غیر دولتی همچون شهرداریها و … ، انجمنها و تشکلهای اجتماعی ومردمی واگذار نموده و دولتها نقش تگذاری وبرنامه ریزی کلان وحمایت مالی و مادی دارند. در تعاریف و اصطلاحات کارشناسی و قانونی به مواردی همچون رایگان بودن ورزش در بند ۳ اصل سوم قانون اساسی (منظور ورزش آماتور می باشد ) ، متفاوت بودن بعضی از رسالت های ورزش آماتوری (همگانی و قهرمانی )از ورزش حرفه ای (شغل ورزشی)،اامات اصل ۴۴ قانون اساسی و قانون تهای کلی آن ، ماده ۸۸ قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت – اهداف چشم اندازنظام- مفاد قانون برنامه چهارم و پنچم توسعه و… برخورد می کنیم که مدیران ورزشی را مم می نماید تا دقیقا ” اهداف و رسالت ورزشهای آماتوری و حرفه ای را با وظایف تعریف شده وز ارت ورزش وجوانان ، دولت و اهداف نظام تفکیک و با فرآ یندهای قانونی اقدام نمایند تا بتوانند روندی پایدار و موفق به همراه رعایت حقوق شهروندی و عدالت اجتماعی در پیش رو داشته باشند.
۱ واگذاری رایگان اماکن ورزشی به فدراسیونها و هئیتهای ورزشی آماتوری تجدید نظر و اصلاح در فرآیند اجاره اماکن ورزشی و ارائه خدمات ورزش آماتوری (ماده ۸۸ ) در قبال وجوه نسبتا غیرمقبول که نتیجه دفع داشته و به دلیل بالا بودن شهریه د ریافتی منجر به کاهش آمار و علاقمندان ورزش آماتوری در سطوح مختلف سنی و جنسی شده و میشود در صورتی که بند سوم اصل ۳ قانون اساسی دولت را مکلف نموده در حد امکانات ورزش آماتور را به صورت رایگان ارائه نماید.
-۲ ساماندهی وضعیت مدیریتی ، ساختاری و قانونی فدراسیونها و هئیت های ورزشی آماتوری با واگذاری اماکن ورزشی متعلق به ورزش همگانی به فدراسیونها و هئیت های ورزشی استانها و شهرستانها ، بازسازی واستقلال ساختارهای اداری ، مالی و مدیریتی این موسسات عمومی غیر دولتی کاملا اامی به نظر می رسد لیکن ضمن ساماندهی و رسیدگی به وضعیت ساختاری ، مدیریتی به همراه تاکید به رعایت دقیق آئین نامه مالی و معاملاتی موسسات عمومی غیر دولتی و فدراسیونهای ورزشی آماتوری با تفکیک امکنه ورزشی ورزشهای آماتوری از حرفه ای و واگذاری رایگان آنها با رعایت فصل پنجم -اموال دولتی قانون محاسبات عمومی وآئی ن نامه مربوطه (ماده ۱۱۰ و ۱۲۰ )به فدراسیونها و هئیت های ورزشی و دیگر موسسات عمومی غیر دولتی (ماده ۵ ق .م.ع) با انگیزه واگذاری تصدیگری به بخش غیر دولتی و تعیین نمود ن شهریه معقول و منطقی ، با انگیزه مشارکت و همکاری شهروندان در امور خیریه نه کسب درآمد این مهم را ساماندهی نمایند با عنایت به اینکه در مفاد ماده ۸۸ دستگاههای اجرایی را مجاز به این امر کرده نه تکلیف.
-۳ افزایش اعتبارجهت استفاده دائم مدارس و دانشگاهها از اماکن ورزشی خصوصی و دولتی و غیر دولتی در ساعات ورزش در قبال پرداخت شهریه ۴ دانش آموزان و دانشجویان و قشر عظیم جوان جامعه در صورت محیا شدن امکان پرداختن به ورزش همگانی ، ضمن تاثیر موثر در ارتقاء سطح سلامتی و شادابی جامعه و افزایش اشتغال بخش خصوصی فعالین و مربیان ورزشی ، خواهد توانست در کشف استعداد های قهرمانی مفید فایده باشد
اهمیت و ضرورت استعدادیابی در ورزش قهرمانی
هادی صادقیان
1)در ورزش کشف افراد با استعداد و گزینش آنها در سنین پایین و سپس هدایت،کنترل و ارزیابی آنها در صعود به بالاترین سطح از مهارت اهمیت زیادی دارد. فراگیر شدن ورزش و اهمیت آن در مناسبات بین المللی، توجه فراوانی از ناحیه دولت ها را متوجه این پدیده ساخته است. موفقیت کشورها در میادین ورزشی علاوه بر تاثیرات اجتماعی و اقتصادی، نمادی از ثبات و توانمندی های همه جانبه آن کشورها محسوب می شود و یکی از علل سرمایه گذاری بالای کشورها در ورزش قهرمانی و حرفه ای، از این مورد نشات می گیرد.
2).امروزه، کشورها دریافته اند که توسعه ورزش قهرمانی و بهره گیری از مزایای مستقیم و غیر مستقیم آن بدون برنامه ریزی و ت گذاری مناسب میسر نیست؛ بنابراین ورزش قهرمانی نیز مانند هر نظام دیگری نیازمند تدوین اهداف کلان، راهبرد ها و برنامه ریزی های عملیاتی است.
3).با پیشرفت علم و صنعتی شدن ورزش در دنیا، پدیده مدیریت استعدادیابی بیش از پیش مورد توجه همگان در عرصه ورزش مدرن قرار گرفت . از دیرباز جستجو و انتخاب افراد برتر و نخبه برای یادگیری از چالش های بشر بوده است این امر در بیشتر موارد به طور تجربی و با مشاهده عملکرد افراد انجام می گرفته است. اما بررسی رکوردها و نتایج قهرمانان برتر و نخبه جهان مبین آن است که اکثریت رکوردها مربوط به ان دسته نظام های ورزشی است که دارای برنامه ای جامع ،علمی، و نظام مند برای تربیت ورزشکاران نخبه و هستند.
4).مطالعه کشورهایی که به صورت هدفمند و با استفاده از برنامه های نظام مند و جامع، استعدادیابی را دنبال کرده اند (آلمان شرقی سابق، شوروی سابق، استرالیا،کانادا، آمریکای شمالی، چین ، روسیه، کره جنوبی، برزیل، مجارستان، ژاپن، .)نشان می دهد فرایند استعدادیابی به صورت نظام مند، یکپارچه و جامع در نهادهایی همچون باشگاهها و اماکن ورزشی، هیات های ورزشی، و انجمن های ورزشی، وزارت ورزش و آموزش و پرورش اجرا می شود که اصلی ترین نهاد مجری آن آموزش و پرورش می باشد.
5).موفقیت در ورزش قهرمانی در گرو سه عامل 1. استعداد ذاتی مناسب، 2.شرایط روحی روانی مطلوب 3. تسلط به مهارتهای تکنیکی می باشد. بسیاری از مربیان و صاحب نظران عرصه ورزش اعتقاد دارند از بین عوامل قابل شناسایی در بین افراد، استعدداد ذاتی در اولویت قرار دارد و یکی از مهم ترین عوامل در زمینه ورزش قهرمانی است .افراد از بدو تولد دارای استعدادهای آنتروپومتریکی، فیزیکی و فیزیولوژیکی ذاتی خاص خود هستند که هر کدام برای به کار گیری در ورزش خاص مناسب و مفید است.
علاوه بر این امروزه ثابت شده است که انسان از بدو تولد، ویژگی های روانشناختی خاص خود نیز دارد که بر پیشرفت و موفقیت ورزشی بسیار تاثیر گذار است. بنابراین خصوصیات ذاتی بسیار و متفاوتند و بدون شک همه افراد ظرفیت و استعداد یکسانی برای پذیرش کار مشابه ندارند، و با توجه به پراکندگی وسیعی که بین انواع ورزش ها از نظر فیزیولوژیکی، روانشناختی ،تیپ بدنی و ظرفیت های بیولوژیکی وجود دارد، به کار گرفتن اطلاعات دقیق و علمی در مورد صحیح قرار گرفتن هر فرد در ورزش متناسب با استعداد های وی، ضرورت محسوب می شود. از نتاج تحقیقات می توان نتیجه گرفت که همه خصوصیات بین تمام افراد به طور یکسان توزیع نمی شود و بنابراین اختلافات فردی نیز می توان عامل تعیین کننده های در یادگیری، رشد مهارتی،ترکیب بدنی و ظرفیت های بدنی افراد به شمار می آید. استعداد یکی از عواملی است که سبب اختلاف بین افراد می شود و بر سطح مهارتی که فرد به دست می آورد. بروز استعداد به عوامل مختلفی چون زمان و مکان مناسب نیاز دارد. بنابراین در هر لحظه می تواند تحت تاثیر این عوامل تغییرشود
درباره این سایت